รุ้งเคียงตะวัน

สายรุ้งทอดปรกตะวัน

ตราบใดที่ฟ้าไม่สลาย

รุ้งจะเคียงตะวันไปตลอดกาล

สิ่งที่หทัยชนกได้รับรู้ทำให้เธอแทบลมทั้งยืน ร่างกายแข็งประดุจหินที่ถูกถ่วงลงไปอยู่ในน้ำที่เย็นจัด ร่างทั้งร่างเย็นเฉียบ ระบบประสาทภายในร่างหยุดทำงานในฉับพลัน หัวใจเสมือนมีใครมาบีบและกดทับ หนำซ้ำยังถูกเข็มที่เปรียบเสมือนความรักทิ่มแทงซ้ำๆ ไปทั่วก้อนเนื้อที่เต้นระส่ำ แล้วยังถูกซ้ำเติมด้วยความไว้เนื้อเชื่อใจที่ตอนนี้แปรสภาพเป็นน้ำกรดชั้นเลิศราดรดซ้ำลงไป หัวใจของเธอสูญสลาย หมองไหม้จนยากจักกลับคืน

สามีกับเพื่อนสนิท

โอ้...เป็นไปได้อย่างไร มันเป็นไปได้อย่างไร หทัยชนกกำลังคิดว่านี่ไม่ใช่เรื่องจริง ไม่ใช่เรื่องจริง

“ไม่จริงใช่ไหมตะวัน มันไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหม?”

เสียงคล้ายกับคนละเมอลอดผ่านเรียวปากของหทัยชนกที่เอ่ยถามสามี ตะวันมองหน้าภรรยาสาวนิ่ง น้ำตาแห่งความสำนึกผิดไหลรินก่อนจะพยักหน้าแทนคำตอบ เท่านั้นเองร่างของภรรยาผู้แสนดีก็ทรุดฮวบลงทรุดนั่งลงกับพื้น ปล่อยเสียงร้องไห้โฮลั่นห้อง

“ฮือ...ฮือ...ทำไมต้องทำอย่างนี้กับรุ้ง ทำไมต้องเป็นเดียร์ ทำไม?” ความรู้สึกเสียใจของหทัยชนกจะน้อยกว่านี้ หากคนที่เป็นภรรยาน้อยของสามีไม่ใช่ เกวลิน...เพื่อนรักของเธอ

นิยายเรื่องนี้อ้างอิงมาจากชีวิตจริงของเพื่อนสนิทที่จากโลกนี้ไปแล้ว เรื่องจริงจะเศร้าและทุกข์โศกมากกว่านี้ แต่เกตุมาปรับเปลี่ยนเสียใหม่เพื่อไม่ให้กระทบกับบุคคลอีกหลายคนที่เชื่อมโยงกับเรื่องนี้ ตัวละครหลักคือ รุ้ง เดียร์ เกตุและตะวัน จะใช้ชื่อเล่นจริง ส่วนชื่อจริงนั้นถูกปรับแต่งมาทั้งสิ้น รวมทั้งชื่อพ่อแม่ของแต่ละคร อาชีพ จังหวัดที่อยู่อาศัยทุกสิ่งอย่างถูกปรับใหม่หมด เนื้อหาของเรื่องอ้างอิงมาจากชีวิตจริงที่เกิดขึ้นเพียง 80% อีก 20% เกตุปรับเปลี่ยนให้เชื่อมโยงกับเหตุและผลมันสอดคล้องกัน เพราะไม่สามารถดึงเหตุการณ์จริงบางอย่างเข้ามาใส่ในเนื้อหาได้

หวังว่าทุกท่านจะติดตามความรักระหว่างเพื่อน และความรักที่ยากจะขาดเดาของชีวิตคู่ด้วยความสุขนะคะ

แด่รุ้งเพื่อนรัก

ตีพิมพ์กับสนพ.อักษรศาสตร์ วางจำหน่ายในงานหนังสือเดือนตุลาคมนะคะ

         เรื่องนี้ขอไม่มีอิมเมจนะคะ